Türkiye, uluslararası çalışma sözleşmelerinden, aralarında temel çalışma haklarına

Uluslararası Çalışma Örgütü’ne(ILO) üye 185 ülkeden birisi olarak Ülkemiz, her yılın Haziran Ayın da yapılan ve üç hafta süren Genel Konferans’ta çalışmalara katılmaktadır. Ülkemiz, 1932 yılında ILO ’ya üye olmuş ve çeşitli tarihlerde asil ve yardımcı ülke sıfatıyla Yönetim Kurulu çalışmalarına katılmıştır. Türkiye, uluslararası çalışma sözleşmelerinden, aralarında temel çalışma haklarına ilişkin sekiz “temel” sözleşmenin de yer aldığı toplam 59 sözleşmeyi onaylayarak ulusal mevzuatına katmıştır.

İLO Ankara Ofisi ise 1976 da açılmıştır

Uluslar arası çalışma örgütü tarafından Türkiye ye yönelik 2003-2013 yılları arası yaptığı tavsiyeler ve eleştirile aşağıda maddeler halinde belirtilmiştir.

Kanunlar, ulusal otoritenin Örgütlenme özgürlüğüne müdahalesi olarak görülen ayrıntılı hükümlerden arındırılmalıdır (ILO: 2005.2007. 200S, 2010. 2012).

Kanunun kapsamı genişletilmeli, bağımsız çalışanlar ile Öğrenciler, emekliler ve çiftçilere örgütlenme hakkı verilmelidir (ILO: 2008. 2010, 2011, 2012).

İşyeri ve meslek esasına göre sendikaların kurulmasına izin verilmelidir (ILO;2010).

İşkolu sınıflandırması tarafsız kriterlere göre yapılmalı, çalışanların örgütlenme hakkı garanti alınacak şekilde düzenlenmelidir (ILO: 2005).

Kurucular için aranan Türk vatandaşı olma. Türkçe okur-yazar olma ve işkolunda fiilen çalışma koşullan kaldırılmalıdır (ILO: 2005. 2008. 2010).

Sendikal örgütlerin kuruluş usulü basitleştirilmelidir (ILO: 2010. 2011).

Sendika genel kurul toplanmalarında hükümet komiseri bulundurma zorunluluğu kaldırmalıdır. (ILO: 2005).

Aynı işkolunda birden fazla sendikaya üyelik mümkün olmalıdır (ILO; 2010.201i).

Sendikaya üyelikte ve üyelikten çekilmede notere başvuru şartı kaldırılmalıdır (İLO:2010, 2011).

Aidatlara kanunla üst sınır konulması sendikaların iç işleyişine müdahale olup. bu konu sendikal örgütlerin tüzüklerine bırakılmalıdır (ILO: 2010).

Sendika üyeliğinin geçici işsizlik süresince devamı sağlanmalıdır (ILO: 2011.2012).

Sendika ve konfederasyonların, uluslararası işçi ve işveren örgütlerine katılma hakları sağlanmalıdır (87 sayılı Sözleşme: m.5).

Sendikal nedenle iş sözleşmesinin feshi halinde işçiye işe iade imkanı verilmeli, sendika temsilcilerinin işten çıkarılması konusu başta olmak üzere, sendikal haklar güvence altına alınmalıdır (ILO; 2011. 2012).

14.Sendikalar, faaliyet ve iç programlarını serbestçe belirleyebilmelidir. (ILO; 2005,2008).

15.Sendikaların uluslararası kuruluşlardan izinsiz bağış ve yardım alması, faaliyetini durdurulma sebebi olmaktan çıkarılmalıdır (87 sayılı Sözleşme; m.5).

16.Yöneticilerin bireysel olarak işledikleri suçlar nedeniyle sendikaların kapatılması yerine yöneticilerin cezalandırılması ve görevlerinin sona ermesi kabul edilmelidir (ILO; 2010).

17.Yüzde 10 işkolu barajı gönüllü toplu pazarlık ilkesi ile uyumlu değildir(ILO:2004.2005. 2008. 2009).

18.Yetkili sendika için öngörülen işyeri veya işletme barajı (yüzde 50+1)o işyeri veya işletmede bu barajı geçen sendika bulunmadığı durumlarda örgütlü sendikaya kendi üyeleri için toplu pazarlık hakkı verilmelidir (ILO; 2005.2012).

19.Grev karan verilinceye kadar olan toplu pazarlık sureci kısa olmalıdır (ILO; 2007.2008. 2010. 2012).

20.Siyasi grev, genel grev ve dayanışma grevi yasağı kaldırılmalıdır (ILO: 2005. 2007.2009,2010. 2011).

21.Grev esnasında ortaya çıkacak maddi zararlardan sendikanın sorumlu tutulmasına son verilmelidir (ILO; 2011).

22.Grev ve lokavt gözcüleri ile ilgili sınırlayıcı hükümler kaldırılmalıdır (İLO: 2003.2005.2007. 2008. 2010. 2011. 2012).

23.Grev yasağı olan işler ve yerlerin kapsamı daraltılman, grevin yasaklandığı hizmetin

kesilmesinin bir grup insanın veya toplumun tamamının hayatım, güvenliğini ve sağlığım

tehlikeye düşürecek nitelikte olmalıdır (İLO; 2003. 2005. 2007. 2008. 2011).

24.Yasada yer alan hapis cezalan kaldırılarak para cezasına dönüştürülmelidir (ILO;2008.

2010. 2011.2012).

Bu maddelerin bir kısmı değiştirilse de bir kısmı hala düzeltilmeyi beklemektedir.