Onunla birlikteliğimiz esaslı biçimde Güneş Gazetesi'nde başladı, Hürriyet'te devam etti.. Hem de nasıl bir kadro ile. Metin Oktay, Coşkun Özarı gibi dev kalemlerle aynı yeri paylaşıyorduk. Bizim meslekte birçok futboldan gelen ünlü ve sonradan olma yazar, iki kelimeyi bir araya getiremez, hatta yazısını başkası yazar, üstüne imzasını koyarlardı. Turgay ağabey yazısını kendi dikte ederek yazardı. Çalıştığımız senelerde ekseriya bana yazdırırdı. Hem Güneş'te, hem Hürriyet'te, "Evlat" diye çağırır, sonra "Hadi yazalım" diyerek yazısına başlardı. Maçların dışında sporun çarpıklıklarını dile getiren yazıları kaleme alır, dönemin bakan, müsteşar ve genel müdürlerinden adeta hesap sorardı. Özel iş çıkartmak için yurdun neresine olursa olsun hiç üşenmez giderdi. Günün birçok saatini birlikte geçirirdik çalışma ortamlarımızda. En çok Coşkun Özarı'ya takılırdı. En çok tırstığı isim ise Metin Oktay'dı. Bir Trabzon seyahatinde, restoranda hesap ödendikten sonra Metin Oktay, "Turgay bana yüz lira versene" dedi. Sonra bize hizmet eden garsonu çağırıp ona verdi parayı. Turgay ağabey ne kadar çırpınsa da parayı geri alamadı tabii. Metin ağabey daha burada yazamayacağım türlü muziplikler yapar, Turgay ağabey ağzını açmazdı. Hayata bakın ki, Metin ağabey 1991 Ekim ayında elim bir trafik kazasında hayatını kaybetti. Onun anılarını ve hayatının birlikte geçirdiğimiz günlerini yazmak bana nasip oldu. Metin ağabeyi anlatmak da Turgay ağabeye kalmıştı. Tam 11 gün sürdü Metin ağabeyin anıları. Hürriyet'te bu seri röportajda ben yarışmaya girmiş ve birinci olmuştum. Fakat ilginç bir tesadüf ki, Metin ağabeyin vefat ettiği gece biz Turgay ağabeyle ağlaya ağlaya Caddebostan Maksim Gazinosu'na gittik. Bizi orda görenler Turgay ağabeye yapmadığını bırakmadı. Sanatçıların sürekli kulağına bir şeyler söylüyor, sonra ağlamaya başlıyordu. Sabaha karşı çıktık gazinodan. Dayanamayıp sordum, "Ağabey sanatçılara sürekli ne diyordun" diye. Meğerse Taçsız Kral'ın en sevdiği parçaları söylemiş gece boyunca. Çok şöhretli futbolcu ile gece gezmelerimiz olmuştur, ama Turgay ağabeyin ağzından bir gün kurtardığı maçları anlattığına şahit olmadım. Hatta onu üne kavuşturan, 1951'deki Almanya maçını bile anlatmadı, anlattıramadım. Ruhun şad olsun koca kaptan.
SEN DE DÜŞÜNCELERİNİ PAYLAŞ!